Oleh: Lebah
Pengenalan
Persoalan sama ada ayat-ayat dan frasa-frasa dalam al-Qur'an berasal dari wahyu Ilahi atau dicipta oleh manusia telah lama dibahaskan dalam kalangan sarjana teologi, linguistik, dan sejarah. Analisa terhadap kandungan al-Qur'an dari aspek linguistik, gaya penulisan, dan struktur menunjukkan ciri-ciri unik yang membezakannya daripada puisi Arab klasik, prosa, dan tradisi sastera lain. Berikut ialah pendekatan analisa untuk menjawab persoalan ini, dengan bukti dan kenyataan pakar sebagai sokongan.
1. Keunikan Linguistik dan Gaya Penulisan al-Qur'an
Al-Qur'an menggunakan gaya linguistik yang dikenali sebagai al-nazm, iaitu bentuk komposisi yang tidak menyerupai puisi Arab klasik atau prosa biasa. Gaya ini menggabungkan ritma, asonansi, dan penggunaan bahasa yang unik, sambil menyimpang daripada meter puisi (arud) dan konvensyen sajak yang biasa dalam puisi Arab.
Tidak Meniru Puisi Arab: Puisi Arab klasik tertakluk kepada peraturan ketat mengenai meter dan sajak yang dikodifikasikan dalam sistem bihar oleh Al-Khalil ibn Ahmad al-Farahidi. Al-Qur'an tidak mematuhi pola ini tetapi tetap memancarkan keindahan dan ritma yang tiada tandingan (Neal, 2009).
Ringkas tetapi Padat: Sarjana seperti Arthur Arberry dan Neal Robinson menyatakan bahawa al-Qur'an menyampaikan makna yang luas dalam frasa pendek dengan elok, menjadikannya mudah difahami walaupun mendalam (Robinson, 2003).
2. Cabaran al-Qur'an (Tahaadi)
Al-Qur'an mengeluarkan cabaran untuk menghasilkan satu surah yang serupa dengannya, menyatakan ketidakbolehimitasiannya (i'jaz al-Qur'an) dari segi keunggulan linguistik, tematik, dan retorik (Al-Qur'an 2:23; 10:38). Sejarah menunjukkan cabaran ini tidak pernah dipenuhi, walaupun pada zaman Quraisy, kabilah dominan yang mahir dalam puisi dan sastera.
Pandangan Pakar:
Montgomery Watt menyatakan, “Tiada seorang pun dalam sejarah yang berjaya meniru gaya sastera al-Qur'an” (Watt, 1977).
Thomas Carlyle menggambarkan al-Qur'an sebagai “sintesis puisi yang agung,” sesuatu yang tidak mungkin dihasilkan oleh tangan manusia (Carlyle, 1840).
3. Lisan dan Hafazan
Al-Qur'an pada awalnya disampaikan secara lisan, dan bentuknya memudahkan hafazan. Struktur linguistiknya berbeza daripada puisi atau prosa dengan menggunakan pengulangan dan teknik retorik yang memastikan ia mudah dihafal sambil mengekalkan irama tersendiri (Graham, 1985).
4. Kajian Linguistik dan Komputasi Moden
Analisis komputasi terhadap struktur al-Qur'an menunjukkan pola yang mencerminkan simetri matematik, taburan frekuensi, dan koherensi semantik. Rekaan rumit ini dianggap melangkaui kemampuan mana-mana penulis manusia pun pada abad ke-7.
Pola Matematik: Kajian menunjukkan fenomena numerik dalam al-Qur'an, seperti pengulangan seimbang perkataan tertentu (contohnya, “hari” dan “malam” masing-masing muncul 365 dan 30 kali) (Shamsi, 2010).
5. Pertimbangan Epistemologi dan Teologi
Tradisi Islam menegaskan bahawa kandungan al-Qur'an ialah wahyu langsung daripada Allah kepada Nabi Muhammad (saw), tanpa campur tangan atau pengarang manusia. Bukti bagi dakwaan ini termasuk:
Ketidakmampuan Nabi membaca atau menulis, menjadikan pengarangannya mustahil (Al-Qur'an 7:157).
Ketiadaan percanggahan walaupun diturunkan selama 23 tahun, sering kali sebagai respons kepada situasi yang berubah (Al-Qur'an 4:82).
Kesimpulan:
Analisis terhadap struktur kesusasteraan dan kandungan al-Qur'an menekankan kedudukannya yang unik sebagai sebuah teks yang telah bertahan sebagai wahyu ilahi, membezakan dirinya dengan ciri-ciri linguistik, retorik, dan tema yang tidak tertanding. Cabaran untuk menghasilkan sesuatu yang setara dengan al-Qur'an, dikenali sebagai i'jaz al-Qur'an, tidak pernah tercapai sepanjang sejarah, mengukuhkan dakwaannya sebagai wahyu ilahi (Sells, 2007; Gade, 2010). Selain itu, impak mendalam ajaran al-Qur'an dalam etika, perundangan, dan kerohanian menguatkan hujah bahawa ia berasal dari Tuhan melebihi kemampuan ciptaan manusia (Nasr, 2007).
Walaupun terdapat kritikan mengenai kemungkinan pengarang manusia, kajian linguistik dan analisis sejarah menunjukkan keutuhan al-Qur'an, inovasi linguistiknya, dan kesatuan tematik yang jarang ditemui dalam karya manusia, terutamanya dalam konteks Arab abad ke-7 (Reynolds, 2018). Bukti-bukti ini, ditambah dengan testimoni daripada pakar-pakar dalam linguistik Arab dan kajian Islam, menyokong pandangan bahawa al-Qur'an melampaui norma-norma kesusasteraan manusia.
Sebagai kesimpulannya, ciri-ciri luar biasa al-Qur'an—kehebatan linguistiknya, keaslian sejarahnya, dan kedalaman rohaninya—kekal sebagai bukti kukuh asal-usul ilahi al-Qur'an, sementara kandungannya terus memberi inspirasi dan panduan kepada jutaan orang di seluruh dunia. Kajian interdisipliner lanjut tentang bahasanya, sains, dan etika dapat memberikan pemahaman yang lebih mendalam mengenai kepentingan al-Qur'an yang berterusan.
Rujukan:
Carlyle, T., 1840. On Heroes, Hero-Worship, and the Heroic in History.
Gade, A. M., 2010. The Qur'an: An Introduction. Oneworld Publications.
Graham, W.A., 1985. Beyond the Written Word: Oral Aspects of Scripture in the History of Religion. Cambridge University Press.
Neal, R., 2009. Discovering the Qur'an: A Contemporary Approach to a Veiled Text. SCM Press.
Nasr, S. H., 2007. The Study Quran: A New Translation and Commentary. HarperOne.
Reynolds, G. S., 2018. The Qur'an and the Bible: Text and Commentary. Yale University Press.
Robinson, N., 2003. The Qur'an: A Beginner's Guide. Oneworld Publications.
Sells, M., 2007. Approaching the Qur'an: The Early Revelations. White Cloud Press.
Shamsi, F., 2010. The Numerical Miracles of the Qur'an. Dar Al Andalus.
Watt, W.M., 1977. Bell's Introduction to the Qur'an. Edinburgh University Press.
Copyright © 2024 www.gayahidupholistik.blogspot.com All Rights Reserved.
